Aan het eind van de week had ik dan toch echt m'n eigen routeplan
op papier. Ter land, ter zee en in de lucht...heb alles geboekt en was in principe klaar om te gaan. Aan het eind van die
zelfde week waren er vier anderen van m'n groepje een auto wezen kopen en die vertrokken naar het noorden. Op naar de lange
oostkust, waar de zon altijd schijnt, het strand altijd vol ligt en waar je elke avond naar een bar kunt om feest te vieren.

Ik
ben toen na die twee weken met mijn reis door Australie begonnen. Ik verliet het o zo leuke Sydney om met een busje via de
hoofdstad van Australie: Canberra en daarna Melbourne naar Adelaide te rijden. Een bustour langs de mooiste plekjes die je
kunt vinden tussen Sydney en Adelaide. Als eerste kwamen we aan in Canberra, de hoofdstad van Australie, maar in de hele stad
wonen maar 300.000 mensen. Heel Australie telt trouwens 19,2 miljoen inwoners, bijna allemaal wonende aan de oostkust.

South Australia
Ik
besloot om nog een aantal dagen in Adelaide te blijven. In het hostel zaten namelijk nog wat medenederlanders en het was er
daardoor wel gezellig. Ik ben nog naar het strand geweest, wat door het koude weer niet echt een succes was. Daarna ben ik
op de trein gestapt., de trein van Adelaide naar Perth. En dat is nog een hele boemel want die trein doet er bijna 2 dagen
over. Ik zat dan nog wel met een nederlandse medebackpacker in de trein, maar in een stoel slapen valt nog niet mee. En als
je buiten kijkt dan is het enige wat je ziet een kale woestijnvlakte met bijna geen enkel huis. Een hele ervaring dus.


Northern Territory
En jawel ik kwam 3 uren later aan in Alice Springs, een dorpje
dat bekent is geworden door de Ayers Rock. Dat is de grootste en roodste rots in de wereld en die staat dus precies in het
middelpunt van Australie. Een dagje later stond ik er al naast, wat nog wel 500 km rijden is vanaf Alice Springs. Ik was er
met een bustour en de tourleider heeft ons alles over Ayers Rock verteld. We hebben toen besloten om er eens omheen te gaan
lopen en dat is al gauw 10 km en daar doe je 2 uren over. Het bij veel mensen favoriete klimmen heb ik toen niet meer gedaan,
maar wel heb ik de oogverblindende zonsopgang en ondergang over The Rock gezien.

Nog geen 2 dagen later verliet ik Alice Springs weer om met een andere
bustour richting het noorden te rijden. We kwamen langs Duivelse Knikkers...The Devils Marbles genoemt en we hebben daarna
nog zonder enig geluk naar goud gezocht. Halverwege de weg naar Darwin heb ik nog mogen genieten van een kanootrip met een
Japanse meid over een klein riviertje door de bergen. In Darwin konden we toen een nachtje slapen, in een hostel met een groot
zwembad, is het leven van een backpacker niet prachtig?

In die hitte en met ook nog eens duizenden vliegen
om je heen gingen wij rotsbeschilderingen bekijken, gemaakt door de Aboriginals. Om wat af te koelen konden we gelukkig zwemmen
in beekjes met superhelder water en mooie watervallen eromheen. Al met al sliepen we tijdens deze en ook de tour naar de Ayers
Rock 's nachts onder een schitterende sterrenhemel in een stevige slaapzak. Waarbij
ze je voor dat je gaat slapen, bij het kampvuur, enge verhalen vertelden over wilde vleesetende honden, Dingo's. En die Dingo's
en ook onder meer gevaarlijke spinnen lopen rustig elke nacht over de camping op zoek naar voedsel...


...CAIRNS, Tully, Townsville, Airlie Beach, Whitsundays... |
Met z'n vieren, want we hadden nog een Nederlandse meid daar
in Cairns ontmoet zijn we 5 dagen naar Cape Tribulation geweest. Veel strand en regenbossen waar je eindeloos door heen kan
dwalen. 's Nachts zijn we nog op zoek geweest naar krokodillen die zich echter schuil wisten te houden en op de camping hebben
we nog wel een slang weten te vangen. Dan niet te vergeten dat sommige vleermuizen wel heel lief zijn en die konden we dan
ook gewoon vasthouden. Na die 5 dagen zon, zee en regenbos kwamen we terug in Cairns.

Ik ben toen met de bus de volgende dag ook uit Cairns vertrokken
om werk te zoeken en dat heb ik gevonden in een klein dorpje Tully, een uurtje rijden van Cairns. Daar heb ik toen een week
bananen geplukt, waarna het voor mij wel even genoeg was. Ik had wat geld verdient en m'n schouder had het wel gehad om steeds
trossen met 60 kilo aan bananen te moeten dragen. Ik ben toen vertrokken naar Townsville en van daar met de boot naar Magentic
Island. Een eiland dat veel met de tweede wereldoorlog te maken heeft gehad en
waar je dagen lang door de bossen en bergen kunt wandelen. Het was alleen wel erg warm en ik ben er ook maar 1 dagje gebleven.



Het was inmiddels
Kerstmis en ik was bezig met een zeiltocht rond de Whitsunday Islands in 3 dagen tijd. Het was supermooi weer en we konden
ook nog eens met z'n allen naar het koraal gaan duiken. Dat alles met kerstmis, zoals ik al zei: is het leven van een backpacker
niet prachtig? Na The Whitsundays ben ik met de bus verder gegaan naar een klein dorpje wat ze Town of 1770 noemen. Een dorpje
wat in 1770 ontdekt is door jawel Kapitein Cook. Die dus ook Australie ontdekt heeft en wel nadat de Nederlanders dat gedaan
hadden, maar daar wil niemand meer wat van weten.

Al met al ben zijn we 3 dagen op Fraser Island gebleven en
toen was het al weer tijd om terug te gaan naar de vaste wal. Rainbow Beach waar je inderdaad een regenboog op het strand
kunt aanschouwen, verschillende kleuren zand. Na Rainbow Beach ben ik naar Noosa gereden waar ik een nachtje verbleef in het
land van nooit (Never Never Land). Een dag later arriveerde ik met de speciale
backpackers bus, die dagelijks tussen Cairns en Sydney rijdt, in Brisbane. Dat is 1 van de grotere steden aan de oostkust
en daar ben ik 2 dagen gebleven.


Voor mij was het alleen weer tijd om verder te gaan en de backpackers
bus bracht me naar m'n laatste tussenstop, Byron Bay. Ik verbleef in een heel gezellig hostel waar ik weer wat oude bekenden
ontmoette. Maar toch ben ik de volgende dag voor de laatste keer in de oude vertrouwde backpackers bus gestapt om 's nachts
in 14 uren tijd naar Sydney te rijden. De stad waar alles is begonnen en waar nu dus uiteindelijk m'n rondje door Australie
ook eindigde.

M'n geld leek op dat moment steeds meer levensbehoefte nummer 1 te
worden en ik had er te weinig van. En het werk als huis-aan-huis verkoper bleek dat niet snel genoeg te kunnen veranderen.
Als je niets verkoopt, dan krijg je ook niets en ik heb dus toen samen met m'n vriendin een plan bedacht. Ik zou met het werk
als huis-aan-verkoper stoppen nog voordat ik eraan begon (net na de training dus) en ik wou binnen 5 dagen in een vliegtuig
zitten. In Sydney heb ik toen daardwerkelijk een vliegticket en een visum weten te bemachtigen en eind januari zat ik in het
vliegtuig. En wel het vliegtuig richting Taiwan!
|