Uit dit alles blijkt dus wel dat de Taiwaners de verkeersregels die ze in een maand tijd hebben geleerd allemaal zijn vergeten. Vervolgens hebben ze een nieuwe allesomvattende verkeersregel bedacht. En die regel is wel: Groot gaat voor klein. Als je je in een kleinere auto bevind moet je dus altijd stoppen voor een grotere auto. Dat weet iedereen in Taiwan, en daardoor moet je ook altijd erg goed oppassen met bussen en vrachtauto's want die kunnen zonder dat ze het aangeven naar rechts of links gaan of plotseling stoppen.

Wat dan verder nog wel opvallend is, in de straten van Taiwan zijn bijna nergens voetpaden te vinden. Voetgangers lopen dan ook standaard over de straat en dat allemaal samen met fietsers, scooters en auto's. Wel lekker makkelijk dus dat er overal zebrapaden zijn aangebracht die tot niets leiden en waar geen enkele weggebruiker voor stopt, want groot gaat immers voor klein. Dat is de ene verkeersregel in Taiwan, waar iedereen zich wel aan houdt.

Tijdens de 14 dagen wordt er door de familie dag en nacht bij de overledene gewaakt. Ook wordt er tijdens die dagen nepgeld verbrand, voor het huis van de familie. Dit geld, gemaakt van papier wordt verbrand zodat de overledene het op de plaats waar hij na de dood heen gaat weer kan gebruiken, dat gelooft men tenminste. Zo worden ook vaak een auto of scooter van de overledene, gemaakt van papier, vebrand zodat ook die later door hem of haar weer gebruikt kunnen worden.

Familieleden die ouder zijn dan de overledene hoeven dus in principe geen laatste eer te bewijzen. Als er dan ook een kind is overleden wordt de laatste eer vaak overgelaten aan een uitvaartbedrijf. Daarbij gaam de nabestaanden gewoon door met het normale leven, zonder dat ze hoeven te rouwen. Het is bijna niet voor te stellen, maar dit is de manier waarop het in Taiwan gaat als een kind komt te overlijden. Dat is de Chinese cultuur.

Na het uitwijden wordt door de nabestaanden de kist naar de begraafplaats gebracht, die zich meestal op een berg bevind en op deze berg wordt de overledene in de kist begraven. Op de plaats waar de kist wordt begraven komt later een soort huisje te staan, zoals we in Nederland een grafsteen gebruiken. Zo'n huisje kan groot of klein zijn, wat dus ook de mate van rijkdom aangeeft.

De tweede trouwerij wordt helemaal betaald door de bruidegom en in de tent staan weer tafels vol met eten. Iedereen die uitgenodigt is kan hier van genieten, waarna de bruid en de bruidegom in het huwelijk treden. Na de trouwerij wordt door het getrouwde koppel een kado uitgedeeld aan alle genodigden. Het kado en het uitgebreide diner dienen ook weer om aan te tonen dat men rijk is.

Een ander bekend voorbeeld van de oude chinese cultuur is het chinese nieuwjaar. Het is de start van een nieuw jaar en op dat moment wordt het huis volgeplakt met afgoden. Voor elke deur wordt namelijk een stuk papier geplakt met daarop 1 of meerdere afgoden afgebeeld. Men gelooft namelijk dat deze afgoden de kwade geesten buiten de deur kunnen houden.

Ook zijn kleuren in de chinese cultuur heel belangrijk want elke kleur heeft een betekenis. Rood kom je eigenlijk overal het meeste tegen en deze kleur staat voor geluk en blijdschap. Een andere kleur, groen, staat voor leven, oorsprong en vrede. En een kleur die vaak bij overleden mensen wordt toegepast is geel en staat voor faam en bevordering. De kleur geel mocht in de oude chinese cultuur alleen door de keizer worden gedragen.

Dat terwijl de verjaardag van de mensen zelf normaalgesproken niet wordt gevierd. Iedereen wordt namelijk een jaartje ouder op het moment dat er een nieuw chinees jaar van start gaat. Misschien een beetje raar, maar zo gaat dat in de chinese cultuur. Ook woont de familie nog samen en moet er naar de oudsten in de familie altijd het meeste respect uitgaan.

Door de drukte en de problemen die worden vooroorzaakt zijn er veel mensen slim geworden en die stappen elke dag weer op de scooter. Dat gaat toch veel sneller, dat is inderdaad waar, alleen maakt dat het er alleen maar gevaarlijker van op de weg. Want overal waar je kijkt zijn scooters die zigzaggend een weg banen door het verkeer. Om niet te veel last te hebben van die scooters is het dan ook het beste om in je auto altijd op de meest linkse baan te rijden.

Als je dan uiteindelijk toch op de plaats van bestemming aankomt is altijd weer lastig om je auto te parkeren. Eigenlijk nergens mag of kan je parkeren en vooral niet voor de huizen of winkel, want dat is eigendom van de bewoner. Op andere parkeerplaatsen is het wel mogelijk om je auto te parkeren maar dan moet je er voor betalen, want het is opgekocht door iemand en die kan er nu geld voor vragen.

Een grote auto is zowel in het verkeer als in het dagelijks leven van belang. Heeft iemand een grote auto dan wordt hij namelijk beschouwt als iemand met veel geld. Dus als de mensen nou rijk zijn of niet, ze kopen een grote auto zodat het tenminste lijkt dat ze veel geld hebben. Rijkdom is heel erg belangrijk in Taiwan en daarom moet het ook aan iedereeen getoont worden. Zo deelt ook iedereen z'n eigen visitekaartjes uit, om te laten zien dat ze rijk zijn.

Maar deze rijkdom is voor iedereen zo belangrijk dat het zelfs tot na de dood getoont wordt aan anderen. Op het moment dat er iemand dood gaat wordt er namelijk de laatste eer bewezen en normaalgesproken duurt dat 14 dagen. Tijdens die 14 dagen ligt de overledene in een kist in het huis waarin hij is overleden. Als hij op straat of ergens anders is overleden ligt de kist in een uitvaartcentrum, omdat hij volgens de cultuur z'n huis dan niet meer binnen mag komen.

Tijdens een normale begravenis staat er op die dag dus een grote tent voor de deur waarbij een foto in de tent staat. Met daarvoor een tafel vol met eten wat is bedoelt voor de overledene. Dit wordt dus niet gegeten, maar men gelooft dat de overledene dit later op de plaats waar hij terecht zal komen weer kan eten. Voor de rest wordt er in de tent door een speciale groep de hele dag rouwliederen gezongen.

Bij een trouwerij komt er ook een grote tent voor het huis te staan, met tafeltjes vol eten, voor iedereen die uitgenodigt is. In de chinese cultuur is het echter normaal om twee keer te trouwen. De eerste keer is te vergelijken als een verloving zoals wij dat kennen. Hierbij wordt de trouwerij op zich, betaald door de bruid en als kado wordt een smak geld aan de ouders van de bruidegom gegeven.

In de oude chinese cultuur was het zelfs zo dat de bruid en de bruidegom elkaar voor het trouwen niet mochten zien. Door de familie van de aanstaande bruidegom werd namelijk een passende vrouw uitgezocht die met de bruidegom zou gaan trouwen. Pas na het in het huwelijk treden mocht het getrouwde koppel elkaar voor het eerst zien. Dit stukje cultuur is alleen met de tijd erg veranderd, waardoor de twee trouwerijen zijn ontstaan.

Een andere plaats waar ook vele kleuren worden gebruikt is in een tempel, en deze zien er altijd heel kleurrijk uit. Dat heeft natuurlijk ook een betekenis aangezien het de plaats is waar de afgoden worden aanbeden. Iedereen gelooft weer in een andere afgod en er zijn ondermeer miljoenen afgoden met allemaal een eigen naam. Daarnaast heeft elke afgod een verjaardag welke door de mensen die er in geloven, jaarlijks wordt gevierd.

Het is hierbij heel belangrijk dat de jongeren de ouderen nooit tegen mogen spreken. En ook vindt men dat het mannelijke geslacht belangrijker is dan het vrouwelijke geslacht. Wordt er dan ook een baby geboren dan is men vaak opgelucht als het een jongen is. Aangezien men nog vaak gelooft dat een meisje weinig waarde heeft.