Verreweg 't best

De GeKsTe reis OOIT

Verreweg 't best

Kijkt mee

Nog even en ik ga. Het enige wat ik nog moet doen is m'n koffer pakken met m'n kerstkado's en een klein stapeltje kleren. Meer heb ik toch niet nodig, voor de mooie tijd die gaat komen. Onderweg naar het vliegveld denk ik nog eens na over de tijd dat ik voor het eerst aan het reizen was. Het is inmiddels alweer 4 maanden geleden dat ik terug ben gekomen. De tijd is voorbij gevlogen en het was dan ook de hoogste tijd om weer te vertrekken.

Op het vliegveld nog vlug even wat geld wisselen, een bakkie koffie met m'n ouders en broer en daarna inchecken. Malaysia Airlines.. 20 december 2003.. 11.15 uur 's morgens, nog een half uur voordat m'n vliegtuig vertrekt. Nog een paar dagen dan is het kerst. Nog een paar uur en dan ben ik er. M'n vliegtuig vertrekt vanaf Schiphol, na een vlucht van 12 uur en 20 minuten en inmiddels 5 films later kom ik aan op Kuala Lumpur.

Giller

Daar wachten op m'n volgende vlucht..maar liefst 9 uren later. Geen pretje, maar om tijdens de kerst bij m'n vriendin te zijn.. moet ik er wel wat voor over hebben. En als de 9 uren voorbij zijn... dan ben je het ook alweer vergeten. M'n volgende vlucht duurde nog 4 uren en die vlogen letterlijk voorbij. Daar stond ik dan weer, op het oude vertrouwde eiland Taiwan! Dat is waar ik wilde zijn..15 dagen lang.

Ver en weg...

Aan de ene kant van het vliegveld stond ik en aan de andere kant stond m'n vriendin. Zij stond me op te wachten, maar we konden elkaar nog net niet zien. Weer een stempel in m'n paspoort en daarna naar de bagageband...op zoek naar m'n blauwe koffer. Net als alle andere mensen die in m'n vliegtuig zaten. Het enige verschil was dat iedereen z'n bagage kon vinden, behalve ik.

Heb ik weer, m'n bagage kwijt, waar kan dat toch zijn. Ik vroeg het aan een piloot, maar die bleek net als ik z'n grote koffer ook kwijt te zijn. Dat schoot niet op..maar de mensen van het vliegveld konden me gelukkig wel helpen. Nou ja, ook zij konden mijn bagage niet vinden, maar ze konden me wel helpen met de chinese papieren die ingevuld moesten worden. Heeft u ook iets aan te geven? Ja, ik ben m'n bagage kwijt...

Telefonisch schoot m'n vriendin te hulp en na een half uur was alles geregeld. Nou ja behalve dan dat ik zonder bagage met m'n vriendin naar huis moest haha. Zoiets moet je eens meegemaakt hebben, toch? Dan eindelijk, ik mocht verder door de douna..en naar m'n vriendin. Jeetje daar staat ze, het is haar echt. Na een lange omhelzing kon ik haar vertellen dat ik veel kado's bij me had..maar dat ik ze al wel onderweg was kwijtgeraakt.

Ze vertelde me dat ik me geen zorgen hoefde te maken, de bagage zou vast nog wel mij ons gebracht worden. "Zo niet dan kopen we toch alles gewoon opnieuw!" Inderdaad dat was waar, alleen zou het moeilijk zijn om de typisch Nederlandse kado's, die ik voor m'n vriendin had meegenomen, in Taiwan te gaan kopen. En de 3-tal kleren die ik bij me had, waren eigenlijk de moeite niet waard. Gewoon even afwachten, of er een telefoontje zou komen van het vliegveld.

Vanaf het vliegveld gingen we met een bus naar de grote stad Taipei. Jeetje wat was het mooi om weer terug te zijn. Alles in het chinees net als ooit tevoren, ik voelde me direct weer thuis. Dit is waar ik zou zijn tijdens de kerst en oud en nieuw van 2003, samen met m'n vriendin, kon het nog beter? Met de bus was het nog 50 minuten rijden naar Taipei, hadden wij mooi even de tijd om bij te praten. 4 maanden in een busrit.

Vanaf het busstation nog een klein stukje met de taxi en toen waren we in ons nieuwe huisje aangekomen. Een kantoor inclusief een woonruimte, dat was waar we het mee moesten doen en dat was prima geschikt. Eindelijk weer "thuis" om even bij te praten met m'n vriendin en te genieten van een lang verwachte nachtrust, na de vermoeiende reis. Want in een vliegtuigstoel blijft het altijd lastig te juist slaaphouding te vinden.

De volgende dag moest m'n vriendin aan het werk, want in Taiwan hebben ze geen kerstvakantie. Maar heel erg was het niet want zo kon ik mooi even rondkijken in Taipei. Samen met een werknemer van het kantoor, waar we ook woonden, ben ik naar een markt geweest. Toch een aantal kleren kopen, want die waren nu toch wel nodig. Toen we uiteindelijk terugkwamen in het kantoor ging de bel. Het was de beveiling die ons melde dat er iemand van het vliegveld bij de hoofdpoort van ons flatgebouw stond.

Dat was nog eens goed nieuws en ook sneller dan ik had verwacht. Ik liep naar beneden en daar stond inderdaad een jongen met mijn blauwe koffer die ik kwijt was. Ik moest een handtekening zetten en zo liep ik samen met m'n koffer weer terug naar ons huisje. Daar aangekomen heb ik alles uit de koffer gepakt, m'n vriendin gebelt..en ben direct naar haar toe gegaan. Ze was dan wel aan het werk, maar ze had gelukkig een lange pauze. Zo kon ik mooi al m'n kado's aan haar geven!

Ze keek heel verbaasd bij alle Hollandse dingen die ik bij me had. En vooral de kleine Friese klompjes die m'n vader had weten te regelen, vond ze heel erg mooi. Maar ze was natuurlijk ook heel erg blij met 2 kilo kaas die ik voor haar gekocht had, aangezien ze helemaal gek is op kaas. Want ja dat is nou eenmaal heel moeilijk te kopen in Taiwan, net als een kaasschaaf..maar slim genoeg had ik die er al wel bijgekocht.

M'n vriendin werktte in een restaurant en het kwam dan ook wel goed uit dat ik er was, want de baas zei dat ze graag wilde dat ik mee kwam eten. Een gevulde chinese tafel, compleet met een kommetje rijst, 2 stokjes en allemaal borden vlees en groenten waar je uit kon kiezen. Jeetje dit heb ik toch wel heel erg moeten missen. Dat smaakte dan ook heel erg goed en erna ben ik maar weer eens naar huis gegaan, want m'n vriendin moest nog even een paar uurtjes werken.

Erg goed beviel haar baan echter niet. Ze werktte nu al meer dan een maand in dit restaurant maar erg goed werd ze niet behandeld. Ze moest bijna alles maar even doen en zelfs in de pauzes moest ze steeds weer, als enige doorwerken. En op bijna alles wat ze zo goed mogelijk probeerde te doen, kreeg ze elke keer weer een hele hoop commentaar. Dat waren dan ook net een beetje te veel redenen om maar direct vandaag haar baan op te zeggen.

Haar baas had namelijk gezegt dat ze het belachelijk vond dat ik in het restaurant was geweest..en dat was dan ook de laatste druppel voor een overvolle emmer. De rest van de tijd dat ik in Taiwan was, kon ze dan ook mooi samen met mij doorbrengen. En een andere baan zou ze zo weer kunnen vinden, aangezien 1 van haar vorige bazen haar heel graag weer terug wilde in de kapsalon. Maar ze was nu eerst wel even toe aan 2 weken vakantie..ook mede doordat de kerst en oud&nieuw er aan zaten te komen.

De dag voor de kerst zijn we naar het hoogste gebouw van de wereld geweest.Dat gebouw staat namelijk in Taipei en sinds november 2003 is dit gebouw het hoogste gebouw van de wereld: Taipei 101. De Taipei 101 telt in totaal 101 verdiepingen, vandaar die naam, en in totaal is het kantoorgebouw 508 meter hoog. En op deze bewuste dag zijn wij naar binnen geweest. Wel zijn ze nog op het dak aan het bouwen..wat dus betekent dat ze nog niet helemaal klaar zijn, maar je kunt er al wel gedeeltelijk in.

We stonden in het winkelcentrum, waar zich op de totaal 76000 vierkante meters, allemaal winkels bevinden. Op de 5de verdieping stond een promotie actie van Heineken, waar ze de eifeltoren in Parijs, de torenbrug in Londen en een molen uit Nederland nagebouwd hadden met groene Heineken flesjes. Allemaal heel mooi gemaakt, vooral die molen uit Nederland was wel heel toepasselijk. Op de terugweg naar huis zijn we een ander winkelcentrum binnengestapt, waar we ons kerstdinner zouden hebben.

Een uitgebreid dinner in een italiaans gecombineerd met chinese stijl. Dat was dubbel genieten en onze buikjes waren goed gevuld. Ook op de 1ste en 2de kerstdag zijn we nog uit eten geweest. De eerste kerstdag bij vrienden waarvan toevallig ook nog de dochter een jaartje ouder was geworden. Maar wat wel duidelijk mag zijn, kerst wordt over het algemeen niet uitgebreid gevierd in Taiwan. Dit komt omdat ze in Taiwan een heel ander geloof hebben.

Net na de kerst zijn we in Taipei naar een museum geweest met oude Taiwanese kunst en cultuur. Zo leefden ze vroeger, dat is er veranderd, al met al een heel groot verschil. Daarna op weg naar het Chiang Kai Shek Memorial. Voor ons beide de tweede keer dat we hier naartoe zijn geweest, maar deze keer wel heel speciaal. Met een markt en een foto tentoonstelling met luchtfoto's van over de hele wereld...en jawel, van een tulpenveld in Nederland.

Zie boven

...lees boven verder >>>

...'t allerhoogste.

Een dag later naderen we het einde van het jaar en wij zitten voor de radio. We horen dat er net buiten het centrum van Taipei 20 duizend mensen staan die het centrum niet binnen kunnen voor het oudjaarsfestival. Dan kan je wel nagaan hoeveel mensen er al met al opelkaar gepropt, in het centrum staan.

Het aftellen wordt in het chinees begonnen 30, 29, 28, 27..21. Onee zegt de man, ik heb me vergist we zijn te vroeg..nu is het pas 30, 29, 28, 27..en uiteindelijk tot 0. Een heel gelukkig nieuwjaar...en wat wel komisch is, daarna willen alle mensen die in het centrum staan, direct weer terug naar huis.

Op de eerste dag van 2004 zijn we 's middags naar een koffiehuis geweest, samen met 1 van de vorige bazen van m'n vriendin. Deze wou m'n vriendin wel weer aan het werk hebben, op het moment dat ik terug naar Nederland ging. Dat kwam dus wel weer heel goed uit. De 's avonds zijn we met de baas van het bedrijf waar we woonden en een groep medewerkers ook uit eten geweest. Veel luxe en nog veel meer eten in een restaurant met rijsttafels.

Inmiddels is het alweer 2 januari en we reiden met de trein terug naar Miaoli. Daar is de hele familie bij elkaar gekomen, omdat de volgende dag de broer van m'n vriendin gaat trouwen. Traditie getrouw gaat de hele familie op deze avond voor de bruiloft uit eten. De volgende dag begint het trouwen in het huis van de bruidegom. Daar is alles klaargezet voor de eerste plechtigheid. Eerst komt de hele familie bij het huis van de bruidegom en daarna wordt door de bruidegom samen met een paar familieleden in een stoet van auto's, de bruid opgehaald.

Geheel traditioneel wordt er ook nog een rondje door het dorp gereden en daarna komen ze weer aan bij het huis van de bruidegom. Waar ook wij, met allemaal familie staan te wachten. De bruidegom helpt de bruid uit de auto en ze lopen samen naar een tafel met eten, waar door de oom iets wordt gezegt. Dat is wat de eerste plechtigheid helemaal inhoudt en als dat is afgelopen gaan de bruid en de bruidegom naar boven.

Daar zal de bruid haar tweede trouwjurk aantrekken en de bruidegom is als eerste dan ook weer beneden om samen met ons op de bruid te wachten. Nadat de bruid beneden is gaan we met z'n allen in een grote stoet auto's naar een hele grote tent in het midden van het dorp. Daar staan nog eens 800 mensen op ons te wachten. Voor de grote tent staat een podium waar artiesten komen optreden, om de gasten te vermaken.

Ook wij gaan in de grote tent aan de tafels zitten en op het moment dat de bruid en de bruidegom zitten worden de rijstafels gevuld met eten. Tijdens het eten komen op het podium zangers, zangeressen en danseressen optreden. Als de bruid gegeten heeft gaat zij weg, om een derde trouwjurk aan te trekken. Daarna gaan de bruid en de bruidegom het podium op, waar door een man voor de gasten wordt verteld dat ze zijn getrouwt. Ook door de oom van de bruidegom wordt nog wat gezegt en daarmee zijn ze getrouwt.

Daarna zal de bruid zich nog eenmaal omkleden, om haar inmiddels vierde trouwjurk aan te trekken. Niets gebeurt eigenlijk zoals wij het gewent zijn en er komen ook geen ringen tevoorschijn. Als de bruid en de bruidegom weer gaan zitten komen opeens striptease act het podium op zetten, en elke bruiloft in Taiwan wordt soortgelijk gevierd. De striptease act zingt, danst en kleedt zichzelf half uit. En daarna komt ze het publiek in om de mannen te vermaken. In totaal zijn er op de bruiloft 4 striptease acts.

De striptease act stond ook zomaar opeens voor mij met haar borsten te zwaaien en ze drukt zo m'n hoofd tussen haar borsten. Iedereen kon er wel om lachen, zelfs m'n vriendin die er min of meer voor gezorgt had dat die striptease act bij me kwam. Maar toen de striptease act me ook nog het podium op sleurde ging het voor mij toch wat te ver. Daar stond ik dan, op het podium en tegen een paal, voor me staat de striptease act en ze verteld me hoe ik moet staan.

Achter de bovenste knoop van m'n broek wordt een rode envelop gestopt die door de striptease act met haar mond eruit wordt getrokken en daarna word ik door haar half uitgekleed. Dan gaat het me toch te ver, want 800 mensen die kijken, dat zijn net 800 te veel en ik zeg haar dat ze moet stoppen. Ze geeft me een hand en bedankt me voor de medewerking. Met een rood hoofd stap ik weer van het podium af, waar gelukkig m'n vriendin staat om me op te vangen.

Een hele tent die staat de applaudiseren en iedereen vindt het natuurlijk helemaal mooi, vooral als je nagaat dat ik de enige buitenlander ben op de gehele bruiloft! Ik bleek ook nog eens het slotact te zijn, want hierna staan de bruid en de bruidegom op en mogen de gasten hun feliciteren. Ik ga samen met m'n vriendin naar het huis en daar word ik nog door veel vrienden en familie verteld hoe goed ze me wel niet vonden op het podium.

Wel wel dat hebben we weer gehad en het was gelukkig tijd om even uit te rusten. 's middags hebben we met een groepje een chinees spel gedaan en 's avonds nog eens traditie getrouw uit eten om de bruiloft af te sluiten. Daarna ben ik samen met m'n vriendin weer met de trein naar Taipei gegaan, want het was ook inmiddels de laatste dag dat ik in Taiwan was. Ik moest dus ook nog even snel m'n bagage inpakken.

De blauwe koffer zat weer helemaal vol en ik heb van m'n vriendin een extra reistas gekregen voor de kleding die ik spotgoedkoop in Taiwan gekocht heb. Ook zijn we 's nachts nog naar een nachtmarkt geweest om wat te eten. Vooral omdat het de laatste keer was dat ik nog naar een markt in Taiwan zou kunnen. Daar hebben we voor ons beide nog een ring gekocht die we vanaf dan voor altijd zullen dragen.

De volgende dag..heel vroeg in de morgen moesten we met de taxi en een bus weer naar het vliegveld. De 15 dagen waren voorbij gevlogen en helaas was het dan alweer tijd om terug te gaan naar Nederland. Ook deze keer kon m'n vriendin niet met me mee, maar die komt nu toch echt over een paar maanden ook naar Nederland. Voor ons was het dan ook weer heel moeilijk afscheid nemen en toen ben ik in 4 uren tijd naar Malaisie gevlogen.

Daar had Malaysia Airlines een hotel voor me geregeld, omdat ik meer dan 10 uren op het vliegveld moest wachten. Dus vanaf het vliegveld ben ik met een klein busje naar een hotel in Kuala Lumpur gebracht, waar ik me in m'n kamer kon douchen. En ook tussendoor van een lunch en dinner kon genieten. Zo kon ik mooi even uitgerust televisie kijken en een paar uur voor de vlucht weer terug naar het vliegveld.

Vanaf Kuala Lumpur was het toen nog 12 uren vliegen en toen stond ik alweer op schiphol m'n bagage af te halen. Met de trein ben ik toen vanaf schiphol naar Leeuwarden gegaan, waar m'n moeder me kwam afhalen. Een goed geslaagde reis, die natuurlijk veel te kort was..maar waar ik des te meer van heb genoten. Kon het maar weer snel vakantie zijn!

Naar de foto's...